ไดอารีและความทรงจำของวันวาน...
“โรงเรียนอนุบาลบางคนที”คือโรงเรียนที่ฉันเข้ามาเรียนตั้งแต่อนุบาลจนถึง
ป.6 โรงเรียนของฉันเป็นโรงเรียนเล็กๆ ฉันรู้สึกผูกพันและรักโรงเรียนนี้มาก
เพราะเป็นสถานที่ที่ได้อยู่ร่วมทุกข์ร่วมสุขมาเป็นเวลา 9 ปี
ความทรงจำและเรื่องเล่าต่างๆของฉันและโรงเรียนแห่งนี้มีอยู่มากมาย
เริ่มตั้งแต่เข้าอนุบาลได้เจอคุณครูที่น่ารักและใจดีครูสมัยอนุบาล เป็นคุณครูคนแรกที่ช่วยอบรมสั่งสอนและดูแล
ความรู้สึกตอนฉันอยู่กับครูก็เหมือนแม่คนที่สองเลยล่ะ คุณครูสอนให้ฉันอ่าน ก-ฮ แล้วก็ร้องเพลง บางทีก็เล่านิทานให้ฟัง
สมัยอนุบาลเป็นช่วงที่ยากจะลืมลงเลยเพราะมันเป็นช่วงที่สบายที่สุด.. พอขึ้น ป.1 คุณครูก็เริ่มสอนให้อ่านหนังสือเป็นคำและก็สอนให้ท่องศัพท์อังกฤษ
คุณครูที่สอนเด็กอ่านหนังสือเป็นครูที่เก่งมากเพราะต้องสอนนักเรียนจำนวนไม่น้อยให้อ่านออกเขียนได้
ระยะเวลาล่วงเลยมา ฉันขึ้น ป.6 มันทำให้ฉันรู้สึกได้ว่าความผูกพันของฉันกับเพื่อนๆคุณครูและทุกสิ่งในโรงเรียนนี้มันเพิ่มขึ้นเรื่อยๆ
นึกย้อนไปตอนที่ได้ทำกิจกรรมต่างๆร่วมกัน ตอนเล่นปิดแอบกับเพื่อนบนอาคารเรียนจนโดนครูทำโทษ
ตอนที่เรานั่งร้องไห้ด้วยกันมันเป็นช่วงเวลาที่พิเศษที่สุดเลย
แต่อีกไม่นานเราก็ต้องแยกย้ายกันไปเรียนที่อื่นแล้ว
เพื่อนบางคนเรียนที่เดียวกันแต่บางคนก็ไปเรียนต่างจังหวัด อยากบอกเพื่อนทุกคนว่า
ถึงแม้เราจะไม่ได้เรียนด้วยกันตลอดแต่เราก็ยังเป็นเพื่อนกันเสมอนะคิดถึงช่วงเวลาที่เราอยู่ด้วยกันมาตลอดถึงเวลามันจะเปลี่ยนไปแต่เพื่อนก็ยังคือเพื่อนและเพื่อนไม่เคยเก่า^^
อยากขอบคุณครูประถมทุกคนที่ทำให้ฉันมีวันนี้
ที่ช่วยสอนสิ่งต่างๆให้มากมายและทำให้ฉันสอบเข้ามาเรียนโรงเรียนนี้ได้
ทุกอย่างที่เราเคยผ่านมันมาด้วยกันฉันจะเก็บมันอยู่ในความทรงจำตลอดไป รักนะANUBANBKT <3 <3 <3 <3 <3
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น